วัฒนธรรมอาหาร

ปลาไหล

อาหารที่ปรุงด้วยปลาไหลเป็นที่นิยมรับประทานกันในบริเวณรอบ ๆ เขตอุระวะซึ่งเป็นเขตแหล่งน้ำ อุดมไปด้วยหนองบึงเป็นที่อยู่อาศัยของปลาน้ำจืด มาตั้งแต่สมัยเอะโดะ แม้กาลเวลาจะผ่านไปถึง 200 ปี แต่ก็ยังมีร้านที่สืบทอดรสชาติดั้งเดิมมาจนถึงทุกวันนี้ ที่เขตอุระวะในเมืองไซตะมะมีร้านเก่าแก่ที่ขายเฉพาะปลาไหลเหลืออยู่หลายแห่ง

อุดง

ไซตะมะเป็นแหล่งผลิตข้าวสาลีที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งของญี่ปุ่น แต่ละเขตมีอุดงแบบต่าง ๆ กัน อย่างเช่น อุดงคะโซะนวดด้วยมือมีประวัติความเป็นมาถึงกว่า 300 ปี, โคโนะซุ-คะวะฮะบะอุดงได้ชื่อจากความที่ลำน้ำในเขตนั้นกว้างขวาง, ซุตตะเตะของเมืองคะวะชิมะ รับประทานโดยเอาเส้นจุ่มลงในซุปเย็นทำด้วยมิโซะใส่งา เป็นต้น

โซกะเซ็มเบ

"โซกะได้ชื่อว่าเป็นแหล่งผลิตข้าวมาตั้งแต่สมัยโบราณ เนื่องจากเก็บเกี่ยวข้าวได้เป็นปริมาณมาก เกษตรกรจึงเอาข้าวที่เหลือมาทำเป็นก้อนตากแห้งเก็บเอาไว้รับประทาน ในเมืองโซกะมีร้านขายโซกะเซ็มเบะอยู่มากมาย ผู้มาเที่ยวเมืองนี้จะลองปิ้งเซ็มเบดูก็ได้"

คะวะโงะเอะ อิโมะงะชิ

มันหวานคะวะโงะเอะเป็นขนมยอดนิยมในสมัยเอะโดะจนเป็นที่กล่าวขานกันว่า "เลิศรสกว่าเกาลัด" ภายในเมืองมีร้านขายขนมหรืออาหารที่ทำจากมันเทศอยู่หลายแห่ง ให้ได้ชิมรสชาติของขนมมันเทศทั้งที่เป็นขนมโบราณและขนมแบบแปลก ๆ ที่ประดิษฐ์ประดอยด้วยแนวคิดใหม่ ๆ ทันสมัยนิยม

ชาซะยะมะ

"เพลงเก็บใบชาซะยะมะ" บรรยายถึงรสอันลึกล้ำมีเอกลักษณ์ ไว้ว่า "สีงามต้องชาชิซุโอะกะ กลิ่นหอมต้องชาอุจิ และรสชาติต้องชาซะยะมะ" รสของชาซะยะมะจะลึกล้ำขึ้นเมื่อผ่านข้ามฤดูหนาว และเมื่อนำม่ผ่านกรรมวิธีเอกลักษณ์ที่เรียกว่า "ซะยะมะบิอิเระ" ก็จะยิ่งหอมหวานและเข้มข้นขึ้น

มิโซะโพะเตะโตะ

มันฝรั่งต้มชุบแป้งทอดราดมิโซะรสหวานคืออาหารว่างที่เรียกว่า "โกะจูฮัน" อย่างหนึ่งที่เกษตรกรแถบจิจิบุรับประทานกันระหว่างทำงานในไร่นา อร่อยอย่างบอกไม่ถูกด้วยความกรุบกรอบของแป้งทอดกับมันฝรั่งนุ่มฟูอยู่ข้างใน และมิโซะหวานหอม